ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
z
dnia 26 sierpnia 2003 r.
W
SPRAWIE SPOSOBU USTALENIA WYMAGAŃ DOTYCZĄCYCH NOWEJ ZABUDOWY I
ZAGOSPODAROWANIA TERENU W PRZYPADKU BRAKU MIEJSCOWEGO PLANU
ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
Na podstawie art. 61 ust. 6 ustawy z dnia
27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.
Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa
sposób ustalania w decyzji o warunkach zabudowy wymagań
dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym wymagania
dotyczące ustalania:
1) linii zabudowy;
2) wielkości powierzchni zabudowy w
stosunku do powierzchni działki albo terenu;
3) szerokości elewacji frontowej;
4) wysokości górnej krawędzi
elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;
5) geometrii dachu (kąta nachylenia,
wysokości kalenicy i układu połaci dachowych).
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu
jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć
ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym;
2) funkcji zabudowy i zagospodarowania
terenu - należy przez to rozumieć sposób użytkowania
obiektów budowlanych oraz zagospodarowania terenu zgodny z
przepisami odrębnymi;
3) cechach zabudowy i zagospodarowania
terenu - należy przez to rozumieć w szczególności gabaryty,
formę architektoniczną obiektów budowlanych, usytuowanie
linii zabudowy oraz intensywność wykorzystania terenu;
4) obszarze analizowanym - należy przez to
rozumieć teren określony i wyznaczony granicami, którego
funkcję zabudowy i zagospodarowania oraz cechy zabudowy i
zagospodarowania analizuje się w celu ustalenia wymagań dla nowej
zabudowy i zagospodarowania;
5) froncie działki - należy przez to
rozumieć część działki budowlanej, która przylega do drogi,
z której odbywa się główny wjazd lub wejście na
działkę.
§ 3. 1. W celu ustalenia wymagań
dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza
wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek
o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i
przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i
zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o
których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy.
2. Granice obszaru analizowanego wyznacza
się na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1
ustawy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu
działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie
mniejszej jednak niż 50 metrów.
§ 4. 1. Obowiązującą linię nowej
zabudowy na działce objętej wnioskiem wyznacza się jako przedłużenie
linii istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich.
2. W przypadku niezgodności linii
istniejącej zabudowy na działce sąsiedniej z przepisami odrębnymi,
obowiązującą linię nowej zabudowy należy ustalić zgodnie z tymi
przepisami.
3. Jeżeli linia istniejącej zabudowy na
działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas
obowiązującą linię nowej zabudowy ustala się jako kontynuację linii
zabudowy tego budynku, który znajduje się w większej
odległości od pasa drogowego.
4. Dopuszcza się inne wyznaczenie
obowiązującej linii nowej zabudowy, jeżeli wynika to z analizy, o
której mowa w § 3 ust. 1.
§ 5. 1. Wskaźnik wielkości
powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo
terenu wyznacza się na podstawie średniego wskaźnika tej wielkości dla
obszaru analizowanego.
2. Dopuszcza się wyznaczenie innego
wskaźnika wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do
powierzchni działki albo terenu, jeżeli wynika to z analizy, o
której mowa w § 3 ust. 1.
§ 6. 1. Szerokość elewacji
frontowej, znajdującej się od strony frontu działki, wyznacza się dla
nowej zabudowy na podstawie średniej szerokości elewacji frontowych
istniejącej zabudowy na działkach w obszarze analizowanym, z tolerancją
do 20%.
2. Dopuszcza się wyznaczenie innej
szerokości elewacji frontowej, jeżeli wynika to z analizy, o
której mowa w § 3 ust. 1.
§ 7. 1. Wysokość
górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki
wyznacza się dla nowej zabudowy jako przedłużenie tych krawędzi
odpowiednio do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich.
2. Wysokość, o której mowa w
ust. 1, mierzy się od średniego poziomu terenu przed głównym
wejściem do budynku.
3. Jeżeli wysokość, o której
mowa w ust. 1, na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok,
wówczas przyjmuje się jej średnią wielkość występującą na
obszarze analizowanym.
4. Dopuszcza się wyznaczenie innej
wysokości, o której mowa w ust. 1, jeżeli wynika to z
analizy, o której mowa w § 3 ust. 1.
§ 8. Geometrię dachu (kąt
nachylenia, wysokość głównej kalenicy i układ połaci
dachowych, a także kierunek głównej kalenicy dachu w
stosunku do frontu działki) ustala się odpowiednio do geometrii
dachów występujących na obszarze analizowanym.
§ 9. 1. Warunki i wymagania
dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się w decyzji
o warunkach zabudowy, zawierającej część tekstową i graficzną.
2. Wyniki analizy, o której
mowa w § 3 ust. 1, zawierające część tekstową i graficzną,
stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy.
3. Część graficzną decyzji o warunkach
zabudowy oraz część graficzną analizy, o której mowa w
§ 3 ust. 1, sporządza się na kopiach mapy, o której
mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w czytelnej technice graficznej
zapewniającej możliwość wykonywania ich kopii.
4. Część graficzną analizy, o
której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się z
uwzględnieniem nazewnictwa i oznaczeń graficznych stosowanych w decyzji
o warunkach zabudowy.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w
życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
|